Zapraszamy na nasz oficjalny fanpage na facebook Kliknij tutaj ;)

Relacja ze spotkania z profesorem Siergiejem Batieczko.

Instytut Leszczyński wspólnie z A&T Graf – Colway Leszno zorganizował wczoraj spotkanie z profesorem
Siergiejem Batieczko. Wykład dotyczył sposobów, w jaki należy dbać o zdrowie, aby cieszyć się długim życiem.
Na wykład profesora do Wyższej Szkoły Humanistycznej przybyło blisko 300 osób. Siergiej Batieczko opowiadał o
tym, jak powinien odżywiać się każdy człowiek, który chce cieszyć się dobrym zdrowiem i długim życiem –
Przyroda dała nam 120 lat. I tyle możemy żyć. Oczywiście pod pewnym warunkiem, Musimy przestrzegać praw
natury– mówił podczas spotkania Siergiej Batieczko.

Konsultant naukowy w Integrative Medicine Clinic Patricka Holforda w Londynie wygłaszał podczas wczorajszego
spotkania wiele tez, które zaskoczyły niejednego słuchacza. Zdaniem profesora współczesna medycyna nie zajmu-
je się naszym zdrowiem. Leczy nas, ale nigdy nas nie wyleczy. Wyleczyć możemy się sami, musimy tylko tego
chcieć. Zdrowi ludzie nie są czymś pożądanym dla lekarzy, przemysłu farmaceutycznego oraz państw. Zdrowy
człowiek nie będzie przychodził do lekarza, a więc wielu medyków po prostu byłoby bez pracy. Zdrowy człowiek
nie musi łykać tabletek, co nie byłoby dobre dla firm farmaceutycznych, a pośrednio dla państw, których budże-
ty w dużej mierze zasilane są przez te firmy.

Siergiej Batieczko nakreślił podczas wczorajszego spotkania drogę, która prowadzi do zdrowia. Stworzył 7 kluczy,
które mogą zapewnić nam zdrowi i długie życie.

Pierwszym z nich jest właściwa dieta. W niej nie powinno być w ogóle miejsca dla chleba. wynika to z faktu, iż
współczesne zboża są zmodyfikowane genetycznie, przez co bardzo niezdrowe dla naszego organizmu. Olbrzymim
zagrożeniem jest także gluten, który prowadzi do uszkodzeń mózgu. W naszej diecie powinniśmy także zrezygno-
wać z nabiału, a postawić na błonnik, a więc duże ilości warzyw, głównie zielonych. Kolejnym kluczem jest woda.
Powinniśmy pić przynajmniej 4 szklanki wody dziennie. Powodem wielu chorób jest zakwaszenie organizmu,
dlatego profesor poleca wypijanie codziennie jednej szklanki wody z sodą oczyszczoną.

Ważnym kluczem dla zdrowia jest także detoksykacja organizmu, którą powinniśmy przeprowadzać raz na jakiś
czas. Równie ważny dla naszego zdrowia jest masaż, zwłaszcza wschodni oraz gimnastyka oddechowa, tak aby
jak najwięcej korzystać z przepony.

Ostatnie dwa klucze profesora do zdrowia to suplementacja, ponieważ produkty żywnościowe są bardzo ubogie
w składniki odżywcze oraz zażywanie kolagenu, który zdaniem profesora jest najważniejszym składnikiem,
którego brakuje naszemu organizmowi.

Źródło: http://glosleszna.pl/mozemy-zyc-120-lat/

Zapraszamy na nasz oficjalny fanpage na facebook Kliknij tutaj ;)

Spotkanie z profesorem Siergiejem Batieczko 10.10.2016r.

Instytut Leszczyński wspólnie z A&T Graf - Colway Leszno mają zaszczyt zaprosić na spotkanie z profesorem Siergiejem Batieczko.

Po raz pierwszy w Lesznie. Zaprezentuje swój autorski program pt „7 kluczy do zdrowia i witalności – jak obniżyć swój wiek biologiczny” Konsultant naukowy w Integrative Medicine Clinic Patricka Holforda w Londynie,
Dyrektor Integracyjnej Kliniki Medycyny Wschód-Zachód, ukraińskiego laboratorium badającego wiek biologiczny człowieka; naukowiec, praktykujący lekarz i konsultant żywieniowy. Autor licznych książek i publikacji na temat profilaktyki oraz rehabilitacji z wykorzystaniem metod wschodniej i zachodniej medycyny.
www.batieczko.pl
Budynek E ul. Krótka 4, Auditorium Maximum
UWAGA: Wstęp wolny
Poniedziałek w godzinach 17:30 - 20:30
Zapraszamy na nasz oficjalny fanpage na facebook Kliknij tutaj ;)

Zapraszamy na nasz oficjalny fanpage na facebook Kliknij tutaj ;)

Relacja ze spotkania z Waldemarem Dubaniowskim, byłym szefem gabinetu Prezydenta RP Aleksandra Kwaśniewskiego oraz Ambasadora w Singapurze w latach 2009-2013

Zapraszamy na nasz oficjalny fanpage na facebook kliknij tutaj.

Zapraszamy na nasz oficjalny fanpage na facebook kliknij tutaj.

Spotkanie z prof. Tomaszem Panfil w Leszczyńskim Teatrze Miejskim.

W dniu 12 września br. na zaproszenie Instytutu Leszczyńskiego oraz Klubu Myśli Patriotycznej „ Słowiańska” mieliśmy okazję gościć znamienitego człowieka. Tomasz Panfil, bo o nim mowa, to wybitny historyk, nauczyciel akademicki , Profesor KUL, Działacz NSZZ „ Solidarność”. Spotkanie z Tomaszem Panfilem miało na celu przybliżenie Historii Polski. Na wieczornym wykładzie w Teatrze Miejskim, pojawiły się osoby, które chciały pogłębić wiedzę o czasach renesansu i średniowiecza. Ponadto gość spotkania zobrazował lata międzywojenne i to jak rodziła się II Rzeczpospolita. Nie zabrakło również porównania mentalności Polaków. Mowa była szczególnie, o tym, jak w obliczu kryzysu ,tragedii, Naród potrafił się realnie jednoczyć. Nie tak jak to ma miejsce obecnie, (podczas nielicznych dzięki Bogu) wydarzeń. Na szczególną uwagę słuchaczy zasłużył moment, kiedy wykładowca wrócił myślami do osobistych przeżyć związanych z powstaniem NSZZ „ Solidarność”. Opisy tych wydarzeń, były tak realne i wartościowe, choć autor miał wtedy zaledwie kilka lat. Całość dwugodzinnego wykładu podsumowała dyskusja, między zgromadzonymi, a gościem, o tym, na ile zmienił się naród Polski, wobec rządzących naszym krajem. Jak zmienił się stosunek wiernych do Kościoła, a także, dlaczego Polska przestała być mocarstwem. Jeśli zainteresowały Cię słowa podsumowania, to zapraszamy do obejrzenia poniższego filmu ze spotkania...

Zapraszamy na nasz oficjalny fanpage na facebook kliknij tutaj.

Relacja ze spotkania z prof. Tomaszem Panfil 12.09.2016r.

Znaczący sukces Instytutu Leszczyńskiego.

Władze Miasta Leszna postanowiły wiosną, że zamontowane zostaną urządzenia służące odliczaniu czasu do
zmiany świateł w sygnalizacji świetlnej na skrzyżowaniach głównych dróg w Lesznie. Tzw. sekundniki zostały
zamontowane na okres próbny, kierowcy potwierdzają, że urządzenia sprawdziły się w mieście, przyczyniły
się do poprawy płynności przepływu pojazdów. Natomiast Ministerstwo Infrastruktury i Budownictwa wyraziło
opinię, że urządzenia nie służą poprawie rozwiązań logistyki miejskiej, nie stwarzają bezpiecznych warunków
do poruszania się, gdyż m.in. upływające sukundy widoczne na wyświetlaczu mogą wpłynąć na kierowców w
negatywny sposób, poprzez wzmożenie dynamiki kierowców,lub przejechanie przez skrzyżowanie z nieprzepisową
prędkością, co może skutkować tym, że zwiększą sie statystyki związane z kolizjami drogowymi.
Mając na uwadze powyższą opinię MIiB, Prezydent miasta wstrzymał się z zakupem dodatkowych 130 urządzeń,
które według leszczyńskich kierowców poprawiają płynności poruszania się pojazdów w ruchu drogowym. Kilka dni temu, jak powiadomiła stacja TVN24 Kliknij tutaj Wiceminister Infrastruktury i Budownictwa Jerzy Szmit
poinformował opinię publiczną, że na podstawie opini oraz interpelacji poselskich, jaką złożył m.in. "Leszczyński"
poseł Jan Dziedziczak, podjęto decyzję, że sekundniki zostają, co więcej, są legalne i nie ma przeszkód, żeby mogły zostać zamontowane przez administratorów. Tak więc dobrej zmiany ciąg dalszy. Warto przypomnieć, że Instytut Leszczyński zwrócił się do Wiceministra Spraw Zagranicznych Jana Dziedziczaka, kóry od 9 lat jest posłem z
okręgu kalisko-leszczyńskiego i posiada swoje główne biuro w Lesznie, z prośbą o wystosowanie interpelacji
poselskiej. Eksperci Instytutu jasno i przejrzyście przedstawili problem jaki powstał (Opinia ekspercka ws. sekundników). Efekt działań związanych z naszą aktywnością i udziałem posła Jana Dziedziczaka jest taki, że w Mieście Leszno będzie można montować urządzenia odmierzające czas do zmiany świateł, tzw. sekundniki.

24.03.2016r. Rozmowy Elki z Prezesem Instytutu Leszczyńskiego - dr Michał Peljan kliknij tutaj.

Za wszelką pomoc serdecznie dziękujemy!

Autor

Spotkanie z prof. dr hab. Tomaszem Panfilem 12.09.2016r.

Szanowni Państwo wakacje minęły, a my dalej prężnie działamy!

Instytut Leszczyński oraz Klub Myśli Patriotycznej "Słowiańska" mają zaszczyt zaprosić na spotkanie
ze znamienitym gościem!

Naszym i Państwa gościem będzie Profesor Tomasz Panfil,
Polski historyk, nauczyciel akademicki, doktor habilitowany nauk humanistycznych,
profesor nadzwyczajny KUL, samorządowiec, autor kilkunastu publikacji.

Planowane spotkania:
1) Zespół Szkół nr 4 ul. Karola Kurpińskiego 2, godz.:10:40
2) Zespół Szkół Rolniczo - Budowlanych ul. 1-go Maja 1 godz.: 12:45
3) Teatr Miejski ul. Gabriela Narutowicza 69, godz.: 18:00

Na ciekawe wydarzenia serdecznie zapraszamy!
Zapraszamy na nasz oficjalny fanpage na facebook Kliknij tutaj ;)

77. rocznica wybuchu II wojny światowej. 01.09.2016r.

W dniu 01.09.2016 obchodziliśmy 77 rocznicę wybuchu II Wojny Światowej. III Rzesza z późniejszym udziałem
ZSRR rozdarli Polskę na kawałki. W symboliczny, ale jakże ważny sposób, wraz z przybyłymi na obchody
mieszkańcami Leszna oraz Powiatu Leszczyńskiego oddaliśmy hołd oraz złożyliśmy wieniec kwiatów. Uroczystość
patriotyczna odbyła się z udziałem kompanii honorowej i orkiestry wojskowej pod Pomnikiem Żołnierzy Garnizonu
Leszno. Niemcy napadli na Polskę bez wypowiedzenia wojny. Początkowo Wielkopolska nie była atakowana przez
duże jednostki, jednak Luftwaffe bombardowała m.in. Poznań i Koło, a także Wieluń, Gniezno i Swarzędz.
1 września o godz. 18 około 100 samolotów zbombardowało Poznań, zginęło 200 osób. Dnia 2 września 1939 r.
jednostki Wielkopolskiej Brygady Kawalerii dokonały z rejonu Leszna wypadu rozpoznawczego na teren Niemiec.
Polska artyleria, w odwecie za bombardowanie Leszna, ostrzelała Wschowę wywołując panikę i ewakuację ludności niemieckiej.
Zapraszamy na nasz oficjalny fanpage na facebook Kliknij tutaj ;)

Raport z debaty o przyszłości okręgu wyborczego do Sejmu RP kalisko-leszczyńskiego.

8 kwietnia 2016 r. odbyła się debata dotycząca przyszłości kalisko-leszczyńskiego okręgu wyborczego do Sejmu RP. Zaproszeni goście to przede wszystkim przedstawiciele partii politycznych w Polsce: poseł Jerzy Kozłowski (Kukiz’15), poseł Adam Szłapka (Nowoczesna), Wiceminister Spraw Zagranicznych Jan Dziedziczak (PiS), prezydent miasta Leszna Łukasz Borowiak oraz przewodniczący SLD, były poseł Wiesław Szczepański.
Debata opierała się m.in. na dyskusji dot. struktury oraz skuteczności okręgu kalisko-leszczyńskiego. Rozważano również nad kwestią reprezentowania ziemi leszczyńskiej, Leszna oraz regionu we władzy ustawodawczej.
To spotkanie nie miało charakteru klasycznej debaty przedwyborczej, natomiast jego porządek opierał się na czterech głównych pytaniach do panelistów, opinii eksperckiej oraz istniała możliwość zadawania pytań przez słuchaczy z widowni.

Raport opracowany został przez ekspertów Instytutu Leszczyńskiego.
Kliknij tutaj -> Raport z debaty.

Zapraszamy na nasz oficjalny fanpage na facebook Kliknij tutaj ;)

Relacja ze spotkań z dziennikarzem śledczym, prześladowanym przez służby specjalne
– Wojciechem Sumlińskim 13.05.2016 r.

Wojciech Sumliński, człowiek, który doświadczył terroru służb specjalnych.

Na piątkowe spotkania z panelistom dotarło blisko 200 osób. Jest to kolejne spotkanie, które cieszyło się
bardzo dużym zainteresowaniem. Dziękujemy za współpracę przedstawicielom Klubu Myśli Patriotycznej
„Słowiańska” z Leszna. Od początku swojej działalności Instytut Leszczyński za pośrednictwem spotkań tematycznych dotarł już do kilku set odbiorców w naszym regionie oraz kilkudziesięciu tysięcy odbiorców za pośrednictwem internetu.

Nie zwalniamy tempa. Sekcja organizacyjna rozpoczęła prace nad kolejnym spotkaniem. Zaproszonym Panelistom będzie Redaktor Naczelny jednej ze stacji telewizyjnej.


Zapraszamy na nasz oficjalny fanpage na facebook Kliknij tutaj ;)

Odpowiedź Ministerstwa Infrastruktury na interpelację poselską
Wiceministra w MSZ Jana Dziedziczaka ws. tzw. "Sekundników"

Pan
Marek Kuchciński
Marszałek Sejmu
Rzeczypospolitej Polskiej


Szanowny Panie Marszałku!

W odpowiedzi na interpelację posła Jana Dziedziczaka nr 2414 z dnia 14 kwietnia 2016 r. w sprawie rozporzą-
dzenia Ministra Infrastruktury z dnia 3 lipca 2003 r. dotyczącego tzw. sekundników, przedstawiam następującą
informację.
Obowiązujące przepisy rozporządzeń:

- Ministrów Infrastruktury oraz Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 31 lipca 2002 r. w sprawie znaków
i sygnałów drogowych (Dz. U. Nr 170 poz. 1393, z późn. zm.),
- Ministra Infrastruktury z dnia 3 lipca 2003 r. w sprawie szczegółowych warunków technicznych dla znaków
i sygnałów drogowych oraz urządzeń bezpieczeństwa ruchu drogowego i warunków ich umieszczania na drogach
(Dz. U.Nr 220 poz. 2181, z późn. zm.),
nie dopuszczają stosowania przedmiotowych urządzeń w sygnalizacji świetlnej na drogach.

Należy wskazać, że przepis pkt 3 załącznika nr 3 do wymienionego wyżej rozporządzenia z dnia 3 lipca 2003 r.,
stanowi m.in., iż: „Konstrukcje i wzory barwne sygnalizatorów, symboli oraz urządzeń pomocniczych stosowanych
w drogowej sygnalizacji świetlnej określono w punkcie 10. Nie dopuszcza się stosowania sygnałów oraz urządzeń
pomocniczych o wzorach innych niż określone w punkcie 10.”. Wymaga podkreślenia, że zarówno przywołany
wyżej pkt 10 „Konstrukcje i wzory barwne”, jak też inne przepisy załącznika nr 3 do rozporządzenia, nie pozwa-
lają na stosowanie urządzeń pomocniczych przeznaczonych do informowania kierujących pojazdami oraz pieszych
o czasie pozostającym do końca wyświetlenia danego sygnału przez sygnalizator świetlny.

Wobec licznej korespondencji w sprawie wyświetlaczy czasu (tzw. sekundników) informujących kierujących pojaz-
dami oraz pieszych o czasie pozostającym do końca wyświetlenia danego sygnału przez sygnalizator świetlny,
resort infrastruktury w 2010 r. przeprowadził analizę zasadności stosowania tego typu urządzeń na drogach
publicznych.

W ramach przedmiotowej analizy, zostały zebrane informacje i opinie od przedstawicieli resortu poza granicami
RP oraz ambasad RP – łącznie z dziewięciu państw europejskich. Ponadto, resort otrzymał w przedmiotowej
sprawie stanowisko Stowarzyszenia – Klub Inżynierii Ruchu KLIR (dostępne na stronie internetowej edroga.pl
w zakładce: Prawo; link do strony: http://edroga.pl/prawo/stanowisko-klir-w-sprawie-odlicznikow-czasu-na-
sygnalizatorach-20041937). Z przeprowadzonej analizy wynika, iż instalowanie liczników czasu przy sygnaliza-
torach świetlnych nie wpływa na poprawę bezpieczeństwa oraz efektywności ruchu drogowego.

Zastosowanie przedmiotowych urządzeń w organizacji ruchu – według Stowarzyszenia KLIR – może powodować
niebezpieczne reakcje uczestników ruchu drogowego, a w efekcie negatywnie wpłynąć na bezpieczeństwo tego
ruchu, gdyż kierujący pojazdami będą np. przekraczali skrzyżowanie z nadmierną prędkością. Stowarzyszenie
wskazało, że jedynym uzasadnionym przypadkiem stosowania przedmiotowych wyświetlaczy są sygnalizacje
stałoczasowe, działające na terenie prowadzonych robót drogowych, gdzie ruch odbywa się wahadłowo.

Również w opiniach z Republiki Federalnej Niemiec, Austrii, Holandii oraz Ukrainy wskazano, że stosowanie
liczników czasu przyczynia się do prowokowania niebezpiecznych zachowań wśród uczestników ruchu drogo-
wego. Ponadto, koszty związane z zastosowaniem przedmiotowych wyświetlaczy są dość wysokie, na co wskazują
m.in.informacje przekazane przez ambasady RP w Szwecji oraz Holandii. Pozytywne rezultaty stosowania
wyświetlaczy czasu wskazano jedynie w opiniach z Holandii, Ukrainy oraz Federacji Rosyjskiej i odnosiły
się tylko do urządzeń przeznaczonych dla pieszych oraz rowerzystów. Nie zostały one jednak poparte żadnymi
danymi statystycznymi. Wykazano również, że zastosowanie liczników czasu przyczyniło się do wzrostu liczby
rowerzystów przedwcześnie wjeżdżających za sygnalizator (przed rozpoczęciem nadawania sygnału zielonego,
gdy odliczaniazbliża się do zera).

Ponadto, w grudniu 2014 r. Zarząd Dróg Miejskich w Grudziądzu przekazał do Ministerstwa Infrastruktury
i Rozwoju „Raport z badania wpływu licznika czasu zamontowanego przy sygnalizatorze na bezpieczeństwo
ruchu drogowego”. Raport ten wykazuje negatywny wpływ licznika czasu na zachowania kierujących pojazdami
mające decydujące znaczenie dla bezpieczeństwa ruchu drogowego. Z przedmiotowego badania (przeprowadzo-
nego w Grudziądzu w okresie od 1 marca do 31 lipca 2014 r.) wynika jednoznacznie, że po zamontowaniu
licznika czasu sygnału zielonego znacznie wzrosła ilość pojazdów wjeżdżających na skrzyżowanie podczas
nadawaia sygnału czerwonego oraz przekraczających dopuszczalną prędkość we wszystkich poddanych badaniu
zakresach.

Wpływ wyświetlaczy czasu na ruch drogowy był także przedmiotem badania w ramach realizacji projektu
indywidualnego nr 8.1-15 „Opracowanie warunków technicznych elementów infrastruktury drogowej stoso-
wanych w organizacji ruchu na drogach” w ramach Programu Operacyjnego Infrastruktura i Środowisko
2007 – 2013. Badanie to prowadzone było na trzech skrzyżowaniach, zlokalizowanych w: Opolu, Wrocła-
wiu oraz Zabrzu i wykazało zarówno pozytywne, jak też negatywne aspekty stosowania wyświetlaczy
czasu. Wnioski z przedmiotowego badania nie pozwalają więc na sformułowanie jednoznacznej oceny
wpływu tych urządzeń na ruch pojazdów na skrzyżowaniu.

Istotną kwestią jest ponadto fakt, że stosowanie wyświetlaczy czasu z przyczyn technicznych ograniczone
jest do sygnalizacji świetlnej stałoczasowej. Należy podkreślić, że tego typu sygnalizacje – jako przesta-
rzałe – są sukcesywnie zastępowane przez sygnalizację akomodacyjną, która dostosowuje długości sygnału
zezwalającego na ruchu do aktualnych potrzeb poszczególnych grup uczestników ruchu. Ponadto,
zaletą sygnalizacji akomodacyjnej jest możliwość jej wykorzystania w tzw. inteligentnych systemach zarzą-
dzania ruchem, coraz częściej wdrażanych na obszarach miast, zarówno w Polsce, jak i w innych krajach.
Tego typu systemy mogą w realny sposób wpłynąć na poprawę efektywności oraz bezpieczeństwa ruchu nie
tylko na danym skrzyżowaniu, ale także na przyległym obszarze.

Pragnę jednocześnie zwrócić uwagę, że obowiązujące regulacje prawne z zakresu znaków i sygnałów drogowych,
a także zarządzania ruchem, dają organom zarządzającym ruchem na drogach możliwość podejmowania różnoro-
dnych działań w celu zwiększenia efektywności, płynności i bezpieczeństwa ruchu drogowego. Inicjatywa
w tym zakresie należy do wskazanych wyżej organów.

Wobec przypadków stosowania, przez organy zarządzające ruchem, w sygnalizacji świetlnej na drogach
samorządowych wymienionych wyżej urządzeń (liczników czasu), zwróciłem się do wojewodów o przedstawienie
szczegółowych informacji w odniesieniu do liczników czasu zastosowanych w organizacji ruchu na drogach,
w terminie do dnia 16 maja 2016 r. Aktualnie oczekuję na odpowiedzi wojewodów na pismo wystosowane w tej
sprawie.

Dane uzyskane od wojewodów pozwolą na przeprowadzenie wszechstronnej analizy skutków generowanych
przez te urządzenia w zakresie bezpieczeństwa i efektywności ruchu, która będzie podstawą dla wypracowania
ostatecznego stanowiska resortu w przedmiotowej sprawie.


Z poważaniem
Jerzy Szmit
Podsekretarz Stanu

Więcej informacji na Facebook Kliknij tutaj ;)

Dziennikarz śledczy Wojciech Sumliński gości w Lesznie!

JUŻ 13 maja Będą mieli Państwo okazję do spotkania z laureatem nagrody Ministra Spraw Wewnętrznych
za cykl reportaży o nadgranicznej przestępczości zorganizowanej, dziennikarzem śledczym, publicystą ,
psychologiem Wojciechem Sumlińskim!.

Panelista jest autorem książek, w których odkrywa karty działalności Wojskowych Służb Informacyjnych,
niebezpiecznych związków Bronisława Komorowskiego, historii i przebiegu zabójstwa
Błogosławionego Księdza Jerzego Popiełuszki oraz historię Polskiej mafii.

Podczas wydarzenia będzie możliwość zakupienia autorskich książek.

Więcej informacji na Facebook Kliknij tutaj ;)

Relacja z debaty ws. przyszłości okręgu wyborczego do Sejmu RP kalisko-leszczyńskiego.

Dziękujemy wszystkim obecnym panelistom za wzięcie udziału w debacie, która jest odpowiedzią na zapotrzebowanie społeczne obywateli dawnego województwa leszczyńskiego. Powyżej zamieszczono relację na której zarejestrowano całość wydarzenia.
Bardzo serdecznie chcielibyśmy, podziękować również wszystkim tym, którzy są obecni na naszych wydarzeniach.
Zapraszamy na nasz oficjalny fanpage na facebook Kliknij tutaj ;)

Opinia prawna ekspertów z Instytutu Leszczyńskiego
ws. montażu tzw. sekundników na terenia miasta Leszna.

I. Cel opinii:
Czy tzw. sekundniki odliczające czas do zmiany świateł na skrzyżowaniach mogą być instalowane
przez poszczególne Miasta, czy też ich stosowanie jest zabronione przez przepisy prawa?

II. Wnioski z opinii:

1)
Istnieją poważne wątpliwości dotyczące tego, czy można uznać, iż stosowanie pkt 3 załącznika nr 3
do rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 3 lipca 2003 r. w sprawie szczegółowych warunków
technicznych dla znaków i sygnałów drogowych oraz urządzeń bezpieczeństwa ruchu drogowego
i warunków ich umieszczania na drogach zakazuje stosowania tzw. sekundników.
2)
Przyjęcie odmiennego stanowiska, zgodnie z którym zakazane jest jednak stosowanie tzw. sekundników
powoduje, iż przywołany przepis w części zawierającej zdanie: „Nie dopuszcza się stosowania sygnałów
oraz urządzeń pomocniczych o wzorach innych niż określone w punkcie 10” jest niezgodny z art. 7 ust. 3
ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2012 r. poz. 1137 i 1448, z 2013 r. poz.
700, 991, 1446 i 1611 oraz z 2014 r. poz. 486, 529 i 768) oraz z art. 92 ust. 1 zdanie pierwsze Konstytucji
Rzeczypospolitej Polskiej [w tym kontekście warto zapoznać się z treścią wyroku Trybunału Konstytucyjnego
z dnia 4 listopada 2014 r., U 4/14, który dotyczy niekonstytucyjności komentowanego załącznika w zakresie
w jakim przekracza on zakres upoważnienia zawartego w ustawie i w rozporządzeniu].

III. Analiza prawna i faktyczna:

Dla pełnej jasności obrazu należy zauważyć, że w niedawno zaprezentowanym stanowisku Ministerstwo
Infrastruktury i Budownictwa podtrzymało wyrażany już wcześniej pogląd o rzekomej niedopuszczalności
stosowania tzw. sekundników. W odpowiedzi na interpelację jednego z posłów wskazano m. in., że:
„Obowiązujące przepisy rozporządzeń: - Ministrów Infrastruktury oraz Spraw Wewnętrznych i Administracji
z dnia 31 lipca 2002 r. w sprawie znaków i sygnałów drogowych (Dz. U. Nr 170 poz. 1393, z późn. zm.), -
Ministra Infrastruktury z dnia 3 lipca 2003 r. w sprawie szczegółowych warunków technicznych dla znaków
i sygnałów drogowych oraz urządzeń bezpieczeństwa ruchu drogowego i warunków ich umieszczania na
drogach (Dz. U. Nr220 poz. 2181, z późn. zm.), nie dopuszczają stosowania przedmiotowych urządzeń
w sygnalizacji świetlnej na drogach. Należy wskazać, że przepis pkt 3 załącznika nr 3 do wymienionego wyżej
rozporządzenia z dnia 3 lipca 2003 r., stanowi m.in., iż: <oraz urządzeń pomocniczych stosowanych w drogowej sygnalizacji świetlnej określono w punkcie 10. Nie dopuszcza się stosowania sygnałów oraz urządzeń pomocniczych o wzorach innych niż określone w punkcie 10>>.
Wymaga podkreślenia, że zarówno przywołany wyżej pkt 10 „Konstrukcje i wzory barwne”, jak też inne
przepisy załącznika nr 3 do rozporządzenia, nie pozwalają na stosowanie urządzeń pomocniczych przeznaczo-
nych do informowania kierujących pojazdami oraz pieszych o czasie pozostającym do końca wyświetlenia
danego sygnału przez sygnalizator świetlny”.
Takie stanowisko nie wydaje się jednak przekonujące. Zauważyć należy, iż pierwsze z przywołanych
powyżej rozporządzeń dotyczy znaków i sygnałów drogowych. Szczegółowa analiza tegoż rozporządzenia
prowadzi do wniosku, iż tzw. sekundników nie można zaliczyć ani do znaków, ani do znaków drogowych.
Przepisem, który ma rzekomo zakazywać stosowania sekundników nie wydaje się być również pkt 3
nr 3 do drugiego z wymienionych rozporządzeń, który mówi jedynie, iż nie dopuszcza się stosowania załącznika
sygnałów oraz urządzeń pomocniczych o wzorach innych niż określone w punkcie 10. Zarówno w rozporzą-
dzeniu jak i w załączniku do niego nie odnajdujemy definicji pojęcia urządzenie pomocnicze.
Jedynie w załączniku nr 3 w punkcie 3.3.5. wskazano wymagania funkcjonalne jakim muszą odpowiadać
urządzenia pomocnicze (np. przyciski dla pieszych, sygnalizatory akustyczne dla pieszych). Wydaje się więc,
iż tzw. sekundniki nie mogą być uznane również za urządzenia pomocnicze sterujące ruchem.
Ponadto nawet, gdyby przyjąć stanowisko odwrotne od zaprezentowanego powyżej i uznać, jak to
wskazuje Ministerstwo Infrastruktury i Budownictwa, że stosowanie tzw. sekundników jest zabronione z uwagi
na treść pkt 3 załącznika nr 3 do rozporządzenia z dnia 3 lipca 2003 r., to takie stanowisko rodzi poważne
wątpliwości i to wręcz natury konstytucyjnej.
Należy również przyjąć, że w swojej odpowiedzi na interpelację Ministerstwo Infrastruktury i Budownictwa
źle zakwalifikowało tzw. sekundnik jako urządzenia pomocnicze, gdyż z katalogu zawartego w załączniku
nr 3 do rozporządzenia z dnia 3 lipca 2003 r. jednoznacznie wynika, że urządzenia pomocnicze są urządzeniami
wspomagającymi system sygnalizacji optycznej takimi jak np.: urządzenia dźwiękowe, wibracyjne i dotykowe.
Takim urządzeniem nie są tzw. sekundniki.
Ponadto z treści punktu 3 załącznika wynika, że urządzenia i sygnały opisane w załączniku muszą odpowiadać
wzorom określonym w punkcie 10 tego załącznika. Oznacza to, że urządzenia wymienione w załączniku muszą
odpowiadać wzorom określonym w punkcie 10 załącznika (tym a nie innym wzorom) np. w sygnalizacji dźwię-
kowej dla pieszych dozwolone jest tylko używanie sygnału o częstotliwości i treści wskazanej w rozporządzeniu.
Nie oznacza to jednak, że ustawodawca wykluczył stosowanie innych urządzeń, które nie są wymienione w tym
załączniku i którym nie przypisano określonych wzorów.
Wydaje się bowiem, iż przepis zaczynający się od zwrotu: „Nie dopuszcza się (…)”, którego konsekwencją
jest wyprowadzenie tak daleko idącego zakazu, ingerującego w swobodę funkcjonowania poszczególnych gmin,
jest niezgodny z Konstytucją. Wątpliwości budzi bowiem to, czy ewentualne ograniczenie możliwości stosowa-
nia tzw. sekundników zawarte w akcie rangi załącznika do rozporządzenia nie stanowi przypadkiem rażącego
przekroczenia ustawowej delegacji do wydania samego rozporządzenia jak i załącznika do niej. Zgodnie bowiem
z art. 7 ust. 3 ustawy – Prawo o ruchu drogowym; rozporządzenie wydane na podstawie tego artykułu (a także
co oczywiste załącznik do niego), powinno określać jedynie szczegółowe warunki techniczne dla znaków i syg-
nałów drogowych oraz urządzeń bezpieczeństwa ruchu drogowego, a także warunki ich umieszczania na drogach.
Wprowadzenie więc do załącznika do rozporządzenia swego rodzaju ograniczenia co do ewentualnego stosowania
tzw. sekundników, nie mające swego umocowania w ustawie, wprowadza nieuprawnione ograniczenie, a tym
samym przekracza i to rażąco warunki ustawowej delegacji.
Biorąc pod uwagę powyższe stwierdzić należy, iż pkt 3 załącznika nr 3 do rozporządzenia Ministra Infrastru-
ktury z dnia 3 lipca 2003 r. w sprawie szczegółowych warunków technicznych dla znaków i sygnałów drogowych
oraz urządzeń bezpieczeństwa ruchu drogowego i warunków ich umieszczania na drogach (Dz. U. Nr 220, poz.
2181, z 2008 r. Nr 67, poz. 413, Nr 126, poz. 813 i Nr 235, poz. 1596, z 2010 r. Nr 65, poz. 411, z 2011 r.
Nr 89, poz. 508, Nr 124, poz. 702 i Nr 133, poz. 772 oraz z 2013 r. poz. 891 i 1326), w części zawierającej
zdanie: „Nie dopuszcza się stosowania sygnałów oraz urządzeń pomocniczych o wzorach innych niż określone
w punkcie 10” jest niezgodny jest niezgodny z art. 7 ust. 3 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r.
Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2012 r. poz. 1137 i 1448, z 2013 r. poz. 700, 991, 1446 i 1611 oraz
z 2014 r. poz. 486, 529 i 768) oraz z art. 92 ust. 1 zdanie pierwsze Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.

Na zakończenie należy zauważyć, iż z utrwalonej linii orzeczniczej Trybunału Konstytucyjnego jednoznacznie
wynika, iż ilekroć mamy do czynienia z ingerencją w prawa jednostek samorządu terytorialnego (jak i innych
podmiotów), charakteryzującą się ograniczeniem tych praw (uprawnień) zakazana jest interpretacja rozszerzająca
przepisów stanowiących podstawę tej ingerencji. Skoro w związku z tym przepisy rozporządzenia nie wymieniają
sekundników oraz nie definiują w sposób precyzyjny pojęcia urządzenie pomocnicze należy interpretować je
w myśl zasady in dubio pro cive na korzyść ich adresatów i obywateli.

Reasumując należy przyjąć jak to już wskazano we wstępie do niniejszej opinii, iż:

1)
Istnieją poważne wątpliwości dotyczące tego, czy można uznać, iż stosowanie pkt 3 załącznika nr 3 do rozporzą-
dzenia Ministra Infrastruktury z dnia 3 lipca 2003 r. w sprawie szczegółowych warunków technicznych dla znaków
i sygnałów drogowych oraz urządzeń bezpieczeństwa ruchu drogowego i warunków ich umieszczania na drogach
zakazuje stosowania tzw. Sekundników
2)
Przyjęcie odmiennego stanowiska, zgodnie z którym zakazane jest jednak stosowanie tzw. sekundników
powoduje, iż przywołany przepis w części zawierającej zdanie: „Nie dopuszcza się stosowania sygnałów
oraz urządzeń pomocniczych o wzorach innych niż określone w punkcie 10” jest niezgodny jest niezgodny
z art. 7 ust. 3 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2012 r. poz.
1137 i 1448, z 2013 r. poz. 700, 991, 1446 i 1611 oraz z 2014 r. poz. 486, 529 i 768) oraz z art.
92 ust. 1 zdanie pierwsze Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej [w tym kontekście warto zapoznać
się z treścią wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 4 listopada 2014 r., U 4/14, który dotyczy
niekonstytucyjności komentowanego załącznika w zakresie w jakim przekracza on zakres upoważnienia
zawartego w ustawie i w rozporządzeniu].

Opracował:
dr Michał Peljan
dr Piotr Jóźwiak

Zapraszamy na nasz oficjalny fanpage na facebook Kliknij tutaj ;)

Spotkanie z prof. Romualdem Szeremietiewem.

Spotkanie z Igorem Janke, promującym książkę o Solidarności Walczącej.

Igor Janke: Urodził się w 1967 roku w Żaganiu. Młodość spędził w Gostyniu, tuż obok Leszna. Jest absolwentem Wydziału Wiedzy o Teatrze Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza. W 2010 prezydent Lech Kaczyński odznaczył go Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. W 2012 został współzałożycielem i prezesem konserwatywnego think tanku pn. Instytut Wolności. Przez ponad dwadzieścia lat pracował w gazetach, radiu, telewizji, agencji prasowej. Był Pionierem nowych mediów w Polsce. Pracował jako reporter, szef działu, zastępca redaktora naczelnego w gazetach codziennych:

- „Po prostu”,
- „Życie Warszawy”,
- „Architektura”,
- „Ekspres Wieczorny”,
- „Rzeczpospolita”,
- „Poranek Radia TOK FM”,
- Współpracował z polską sekcją BBC,
- „Wprost”
- Szef Niezależnego Forum Publicystów „Salon24.pl”,
- Przez pięć lat był redaktorem naczelnym Polska Agencja Prasowa

Prowadził również własne programy telewizyjne:

- „Powiększenie” i „Kuchnię Polityczną” w TVP
- „Wydarzenia Dnia” w TV Puls.
- „Minęła 20” w TVP Info.

Był jedynym polskim dziennikarzem, który przeprowadził wywiad z prezydentem USA Barackiem Obamą podczas jego wizyty w Polsce w 2011 roku.

Wydał książki:
- POPiSowa kronika upadku (2009) i Napastnik,
- Twierdza. Solidarność Walcząca (2015)
- Opowieść o Viktorze Orbánie (2012),
Opowieść o Viktorze Orbánie to książka o człowieku, który w latach 1998–2002 sprawował funkcję premiera centroprawicowego rządu koalicyjnego.
Za jego rządów Węgry przystąpiły do NATO, prowadzono negocjacje nad członkostwem w Unii Europejskiej. Ożywieniu uległy stosunki w ramach Grupy Wyszehradzkiej. Był zwolennikiem wspierania przez państwo małych i średnich przedsiębiorstw. Za jego kadencji zmniejszyła się inflacja i bezrobocie oraz nastąpił wzrost płac.
Po wyborach, 28 kwietnia 2010 prezydent Węgier powierzył Viktorowi Orbánowi misję sformowania nowego rządu. Swoja pierwszą zagraniczną wizytę złożył w Warszawie. W 2011 roku na Węgrzech za rządów Victora Orbana doprowadzono do uchwalenia nowej konstytucji. Rząd wprowadził podatek liniowy PIT na poziomie 16% oraz obniżono podatek CIT dla małych i średnich przedsiębiorców. W 2014 kierowana przez niego koalicja zwyciężyła w kolejnych wyborach parlamentarnych, uzyskując 2/3. 6 czerwca 2014 rozpoczął działalność trzeci rząd Viktora Orbána, który o naszym kraju powiedział m.in.: „Polska powinna być liderem Środkowej Europy. Polska jest silna jak nigdy w historii. Polska popełniła najmniej błędów spośród państw Europy Środkowej. Tworzy się pole do znakomitej współpracy”

Wstęp wolny, Zapraszamy!

Zapraszamy na nasz oficjalny fanpage na facebook Kliknij tutaj ;)

Czy opłaty za wodę i ścieki w Lesznie są drogie?

Zgromadzenie Ogólne ONZ przyjęło rezolucję 28 lipca 2010 r., zgodnie z którą prawo do czystej wody pitnej oraz urządzeń sanitarnych zostało oficjalnie uznane za fundamentalne prawo człowieka. Woda czysta rozumiana jest jako nadająca się do spożycia bez dodatkowego uzdatniania, niezagrażająca zdrowiu ani życiu człowieka Niemal cała powierzchnia kraju posiada system wodociągowy, którego funkcjonowanie reguluje prawo. Zakłady wodociągowe działające na terenie Polski zobowiązane są do przestrzegania norm dostosowanych do przepisów unijnych. W zakresie szeroko rozumianej gospodarki wodnej najważniejszym aktem prawnym w Unii Europejskiej jest obecnie Ramowa Dyrektywa Wodna nr 2000/60/WE, zatwierdzona przez Parlament Unii Europejskiej i Radę Unii Europejskiej. Dyrektywa obejmuje swoim zakresem całą gospodarkę wodną na obszarze UE. Na mocy tej dyrektywy zmieniono funkcjonujący w Polsce od 1970 r. system oceny czystości i użyteczności gospodarczej wód i zastąpiono go oceną stanu ekologicznego. Nadzór nad jakością wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi sprawowany jest w Polsce przez organy Państwowej Inspekcji Sanitarnej. Systematyczną kontrolę wody przeprowadza powiatowy inspektor sanitarny. Jakość wody przeznaczonej do spożycia powinna odpowiadać wymaganiom określonym w rozporządzeniu Ministra Zdrowia z 29 marca 2007 r. w sprawie jakości wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi wraz ze zmianami wprowadzonymi 24 kwietnia 2010 r. Ponadto, każde przedsiębiorstwo wodociągowe prowadzi monitoring kontrolny pod kątem historycznych i obecnych wyników, i docelowo dzięki procesom modernizacyjnym osiągane wyniki mają przyjąć jak najniższe wartości stężenia substancji. Jak to wygląda w Lesznie. Z komunikatu dla Miasta Leszna w sprawie jakości wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi, za kwartał IV 2015 r. wynika, że MPWiK Sp. z o.o. spełnia oczekiwania odbiorców i konsumentów wody poprzez dostarczanie produktu bezpiecznego dla zdrowia i dobrej jakości. Ponadto jakość wody spełnia wymagania sanitarne określone w Rozporządzeniu Ministra Zdrowia z dnia 13 listopada 2015 r. w sprawie jakości wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi (Dz.U.2015.1989). Należy nadmienić, iż jakość wody w sieci systematycznie jest kontrolowana przez Laboratorium Badania Wody i Ścieków MPWiK Sp. z o.o. w Lesznie w określonych punktach. W związku z powyższym w trosce o wysoką jakość wody zdatnej do picia, a także nowych inwestycji spółki w projekcie nowych taryf zaplanowana jest podwyżka opłat za odbiór ścieków o 28 gr za metr sześcienny. Cena wody się nie zmieni, jednak wzrośnie tzw. „opłata stała” (opłata niezmienna i niezależna od liczby zużytej wody) o 1,44 zł, co za tym idzie rachunek dla przeciętnej rodziny, która zużywa 10 kubików wody, wzrośnie o około 3 – 5 zł w skali miesiąca. Nowe ceny będą obowiązywać również w Gminie Lipno i Gminie Święciechowa, dla których MPWiK w Lesznie również świadczy usługi. Na obecnym etapie wzrost opłat nie został jeszcze zatwierdzony. Natomiast MPWiK w Lesznie złożyło już wniosek w tej sprawie do Rady Miasta Leszna. Istotny wpływ na zmianę cen ma m.in. przebudowa sieci wodociągowej i kanalizacyjnej oraz związane z tym wydatki finansowe, a także prawdopodobna zmiana firmy odpowiedzialnej za wywóz osad ściekowych z oczyszczalni w Henrykowie, co za tym idzie możliwa zmiana stawki za te usługi. Co ma wpływ na wysokość opłat. Inicjatywa zmiany taryfy leży wyłącznie po stronie przedsiębiorstwa wodociągowo-kanalizacyjnego, które kalkuluje stawki opłat zgodnie z obowiązującymi przepisami w oparciu o koszty związane ze świadczeniem usług, poniesione w poprzednim roku obrachunkowym, ustalone na podstawie ewidencji księgowej. Punktem wyjścia dla wyliczenia stawek opłat jest ustalenie poziomu niezbędnych przychodów, które z kolei mają duży wpływ na wysokość planowanych cen i stawek. Niezbędne przychody to wartość przychodów, które przedsiębiorstwo musi uzyskać, aby świadczyć usługi o odpowiedniej jakości oraz pokryć uzasadnione wydatki związane z eksploatacją, utrzymaniem i rozwojem sieci i urządzeń wodociągowo-kanalizacyjnych. Ceny za wodę muszą uwzględniać konieczne inwestycje w tym sektorze. Poprawa jakości wody wymaga przynajmniej częściowej naprawy lub wymiany starych sieci wodociągowych. Rosnące koszty rozbudowy i modernizacji oczyszczalni ścieków, stacji uzdatniania wody i sieci wodociągowo-kanalizacyjnej przekładają się na wzrost wysokości taryf za usługi dostarczania wody i odbioru oraz oczyszczania ścieków. Zasadniczy udział w kosztach usług wodociągowo-kanalizacyjnych stanowią koszty wynikające z inwestycji modernizacyjno-rozwojowych i ochrony środowiska oraz eksploatacji i utrzymania, w tym koszty związane z zatrudnieniem pracowników. Jako główne czynniki cenotwórcze w zakresie cen za zbiorowe dostarczanie wody podawane są również koszty pośrednie jednostek, m.in. koszty zakupu materiałów, koszty energii, podatki oraz inne opłaty. Należy pamiętać, że każde przedsiębiorstwo wodociągowo-kanalizacyjne musi być administrowane oraz posiadać wysoko wykwalifikowaną kadrę inżynierską, która zadba o uniknięcie awarii powodujących przerwy w dostawie wody. Taryfy za wodę uzależnione są także od opłat za energię elektryczną, która jest niezbędna w ogromnych ilościach w procesie uzdatniania i dostarczania wody, jak i oczyszczania ścieków. Na przedsiębiorstwa nakładane są zobowiązania podatkowe, co również ma wpływ na wzrost kosztów. Nie istnieje żadna uniwersalna taryfa, która mogłaby w idealny sposób pełnić wszystkie funkcje w każdych warunkach i każdym czasie. Budowanie konkretnej taryfy powinno być oparte na specyfice lokalnych warunków prowadzenia działalności, strukturze kosztów, strukturze odbiorców, sytuacji produkcyjno-dystrybucyjnej dostawcy usług, potrzebach inwestycyjnych, wymogach ochrony środowiska, planach rozwoju gminy, przyjętych priorytetach i ich hierarchii. Podobne determinanty brane pod uwagę przez poszczególne przedsiębiorstwa skutkują dużym zróżnicowaniem cen usług wodociągowo-kanalizacyjnych w regionach, miastach i gminach. Taryfy za ścieki zmienią się nie tylko w Lesznie i okolicznych gminach, ale także na terenie innych miast. Ceny zmieniły się już w Gorzowie Wielkopolskim, gdzie podwyżka cen wody, o którą wnioskowało Przedsiębiorstwo Wodociągów i Kanalizacji Sp. z o.o., wynika z rozbudowy sieci wodociągowo-kanalizacyjnej i związanych z tym nakładów inwestycji i opłat. Nowe ceny zostały zaaprobowane przez Zgromadzenie Związku Celowego Gmin MG-6. Związek ten zajmuje się gospodarką odpadami i wodnościekową w Gorzowie Wlkp. i pięciu ościennych gminach. Zgodnie z nową taryfą mieszkańcy tego miasta od stycznia 2016 r. za metr sześcienny wody zapłacą 4,74 zł, czyli o 14 gr więcej niż dotychczas. Za metr sześcienny ścieków opłata wzrosła z 6,56 zł na 6,86 zł. Różnice w wysokościach cen w różnych regionach Polski wynikają zarówno z wpływu czynników geomorfologicznych oraz odmienności technologii wykorzystywanych przez przedsiębiorstwa wodociągowo-kanalizacyjne w procesie świadczenia usług, jak i stopnia zaangażowania tych podmiotów w przedsięwzięcia inwestycyjne związane z budową, rozbudową i modernizacją sieci przesyłowych, stacji uzdatniania wody i oczyszczalni ścieków wraz z urządzeniami niezbędnymi do ich sprawnego i niezawodnego funkcjonowania. Z danych GUS, które uwzględnia blisko 800 podmiotów, wynika, że średnia łączna taryfa za wodę i odprowadzanie ścieków wynosi w całym kraju 10,66 zł/m3 brutto, natomiast średnia cena dostarczania wody dla całego kraju wynosi 3,94 zł/m3, a odprowadzania ścieków – 6,72 zł/m3. Warto mieć na uwadze fakt, że w ogólnopolskim zestawieniu taryf za wodę (wśród miast powyżej 50.000 mieszkańców) Leszno znajduje się dopiero na 69 miejscu (na 90 miast w rankingu). Wyższe opłaty mają przykładowo Głogów, Piła, Gniezno, Ostrów Wielkopolski i Kalisz (niższe przykładowo Zielona Góra i Toruń) Na tle województwa Wielkopolskiego (bez podziału ze względu na ilość mieszkańców) Leszno zajmuje 58 miejsce na 72 miejscowości w zestawieniu. Wyższe taryfy obowiązują między innymi w Gminie Kościan, Poniecu, Krotoszynie, Jarocinie, Śremie i Pleszewie. Z ciekawości można zauważyć, że sumarycznie najwyższe ceny na ścieki i wodę w Wielkopolsce obowiązują we Wronkach tj. łącznie brutto za m3 19,59 zł (łączna cena dla Leszna wynosi „tylko” 8,65 zł brutto za m3 wody i ścieków). W uproszczeniu może to oznaczać, że mieszkaniec Wronek będzie musiał zapłacić za tę samą usługę ponad dwa razy więcej miesięcznie niż mieszkaniec Leszna. Wydaje się więc, że na podstawie powyższych zestawień można uznać, że ceny wody i ścieków w Lesznie nie należą do najdroższych w regionie i Polsce. Czy woda naprawdę jest droga? Woda, która płynie z naszych kranów za pośrednictwem komunalnej sieci wodociągowej jest to najczęściej uzdatniana woda rzeczna lub z ujęć rzecznych. Jest ona oczyszczana z substancji zanieczyszczających, tak aby spełniała wymagania wcześniej wspomnianego Rozporządzenia. Wysokie koszty utrzymania sieci oraz urządzeń służących do uzdatniania wody oraz oczyszczania ścieków są ważnym czynnikiem kosztotwórczym. Zgodnie z danymi Głównego Urzędu Statystycznego średnia cena zimnej wody z miejskiej sieci wodociągowej w 2010 r. za 1m3 wody dostarczonej gospodarstwom domowym wynosi 2,87 zł. Oznacza to, że za symboliczny grosz otrzymujemy 3,48 litra wody. Przeciętne zużycie wody na mieszkańca na dobę wynoszące ok. 100 litrów sprawia, ze każdy człowiek wydaje ok 29 gr dziennie za wodę. Na cele konsumpcyjne zużywamy ok. 3 litry dziennie, co oznacza, że za wodę tę płacimy mniej niż 1 grosz dziennie. Można więc porównać cenę wody z innymi dobrami konsumpcyjnymi. Wynika z tego fakt, że za symboliczną złotówkę kupimy przeciętnie 348,432 litrów wody z wodociągów. To jest ilość 1 262 razy wyższa od ilości soku jabłkowego (przy założeniu, że 1 litr soku kosztuje 3,62 zł – za 1 zł kupimy 0,276 l) oraz 942 razy wyższa od mleka krowiego (przy założeniu, że 1 litr mleka krowiego 3 – 3,5% kosztuje 2,70 zł – za 1 zł kupimy 0,370 l). Podsumowując należy wziąć pod uwagę, że wysokość taryf za wodę jest uzależniony od wielu czynników, na które przeciętny człowiek nie zwraca uwagi. Modernizacja wodociągów, administracja, czy energia elektryczna wykorzystywana przy dostarczaniu wody do mieszkańców to tylko część wyzwań z którymi zmagają się spółki wodociągowo-kanalizacyjne. Na terenie całej Polski ceny za dostarczanie wody ulegają zmianie, a różnice pomiędzy tymi stawkami wynikają m.in. z różnic geomorfologicznych oraz stanu i potencjału ekologicznego.

OPRACOWANIE: INSTYTUT LESZCZYŃSKI

Na podstawie:
Źródła:
http://kngap.uek.krakow.pl/…/Raport-na-temat-stanu-gospodar…
http://elka.pl/content/view/78635/653/
http://www.mpwik-leszno.pl/index.php…
http://psse-leszno.pl/…/wod…/2016-02-01-wodociagi-leszno.pdf
http://www.mpwik-leszno.pl/…/…/lab/komunikat_jakosc_wody.pdf
https://www.nik.gov.pl/plik/id,3678,vp,4689.pdf
http://www.wobi.pl/images/files/Czy_woda_jest_droga.pdf
http://cena-wody.pl/index.php…

Zapraszamy na nasz oficjalny fanpage na facebook Kliknij tutaj ;)

Spotkanie z prof. Romualdem Szeremietiewem

Instytut Leszczyński ma zaszczyt zaprosić, na spotkanie z odznaczonym Orderem Odrodzenia Polski, politykiem, publicystą, doktorem habilitowanym nauk wojskowych, oficerem rezerwy WP, posłem na Sejm III kadencji, wiceministrem i p.o. ministra obrony narodowej, wykładowcą akademickim Romualdem Szeremietiewem
Temat spotkania: Problematyka bezpieczeństwa militarnego Polski.
14 marca 2016 r. godz.: 18:00, CKiS ul. Gabriela Narutowicza 69 Leszno
Wstęp wolny

III z III części wstępu, do debaty ws. okręgów wyborczych. Wybory do Sejmu w latach 1947 – 1985 r.

Pierwsze powojenny wybory do Sejmu Ustawodawczego.
19 stycznia 1947 roku, wybory prowadzone były w kierunku budowy systemu totalitarnego w Polsce. Kampania wyborcza toczyła się pod znakiem matactw, terroru. „Cud nad urną”, tak można nazwać sfałszowane przez aparat policyjny i NKWD wyniki wyborów praktycznie na każdym szczeblu komisji. Wyniki kończyły nadzieję narodu, a zapoczątkowały rządy iście komunistyczne. Lokale wyborcze obstawione były siłami MO, ORMO oraz żołnierzami z KBW. Z raportu opublikowanego 14 lutego 1947 r. wynika, że fałszerstw dokonali polscy działacze pod radzieckim wsparciem i nadzorem. Podpisane porozumienie w Jałcie, w szóstym punkcie przewidywało utworzenie w Polsce Tymczasowego Rządu Mniejszości Narodowej. Podczas wyborów Państwowa Komisja Bezpieczeństwa przeprowadziła skoordynowaną akcję LWP, KBW, MO, UB i ORMO przeciwko działaczom i politykom PSL. 4 lutego 1947 r. w pierwszym dniu obrad S. Mikołajczyk zakwestionował prawomocność sejmu. Tego samego dnia Marszałkiem sejmu wybrano Władysława Kowalskiego. 5 lutego wybrano prezydenta Bolesława Bieruta.

Następne wybory Parlamentarne w Polsce w latach 1952-1985 r.:
Wybory do Sejmu PRL, zostały przeprowadzone odpowiednio w latach, przy zachowaniu pozornej demokracji.
- 26 października 1952r.,
- 20 stycznia 1957 r.,
- 16 kwietnia 1961r.,
- 30 maja 1965r.,
- 1 czerwca 1969 r.,
- 19 marca 1972 r.,
- 21 marzec 1976 r.,
- 23 marca 1980 r.,
- 13 października 1985.
Wybory w 1952r. przeprowadzone były na podstawie ordynacji wyborczej, przyjętej i przegłosowanej przez Sejm Ustawodawczy 1 sierpnia 1952. Jednocześnie wraz z wyborami do Sejmu przeprowadzono również wybory do rad narodowych (na podstawie uchwał Rady Państwa z 29 grudnia 1960r., 26 lutego 1965r., 14 marca 1969r., 17 stycznia 1976r., 17 stycznia 1980r. oraz 13 października 1985r.). Pod kątem wyników głosowania i rozdzielenia mandatów, od 1947 do 1980 roku nic się nie zmieniało. Ludzie związani z systemem panującym od 1947 roku, utworzonych wówczas partii , w tym PZPR-em zdobywają większą część mandatów dająca im samodzielną większość w Sejmie i swobodne sprawowanie rządów. Pozostałe ugrupowania tj. Zjednoczone Stronnictwo Ludowe, Stronnictwo Demokratyczne, a także osoby bezpartyjne ze Stowarzyszenia „Pax”, Znak i ChSS, muszą zadowolić się resztą nic nie znaczących wówczas mandatów. W 1976 r Katolickie Koło poselskie „Znak” występowało w wyborach pod tą nazwą po raz ostatni. Przekształcił się w PZKS, czyli Polski Związek Katolicko-Społeczny. Front Jedności Narodowej ostatni raz wystąpił pod tą nazwą w wyborach w 1980r. W 1985r. startował pod nazwą „Patriotyczny Ruch Odrodzenia Narodowego”. Co w tym czasie działo się w Lesznie i okolicach: 6 lutego 1945 roku Miejski Komitet Robotniczy powierzył tymczasowe kierownictwo starostwa powiatowego - Ludwikowi Wielickiemu. Miasto Leszno stanowiło centrum regionu i powiatu leszczyńskiego. Kropczyński i Kosicki mianowali Kazimierza Roszkiewicza na starostę powiatowego. 10 lutego 1948 roku Miasto Leszno zostało wyłączone z powiatowego związku samorządowego i zostało bezpośrednio podporządkowane Wojewódzkiej Radzie Narodowej w Poznaniu. W grudniu 1947 roku starosta K. Roszkiewicz otrzymał votum nieufności i odszedł ze stanowiska. Obowiązki starosty objął zastępca Kazimierz Dziedzic. W roku 1950 zniesiono funkcję starosty, a jego zadania przejęły organy rad narodowych. W 1954 roku przeprowadzono nowy podział administracyjny, w wyniku którego zmienił się kształt powiatu leszczyńskiego. W 1975 roku w wyniku reformy administracyjnej kraju zlikwidowano wszystkie powiaty w tym leszczyński. Zapoczątkowało to powstanie województwa leszczyńskiego dnia 1 czerwca. W momencie utworzenia, składało się z 19 miast i 34 gmin.
Zapraszamy na nasz oficjalny fanpage na facebook Kliknij tutaj ;)

Spotkanie ze Stefanem Oleszczukiem "Człowiekiem z Kamienia".

II z III części wstępu, do debaty ws. okręgów wyborczych. Wybory do Sejmu w latach 1930 - 1939 r.

Wybory parlamentarne w Polsce w 1930 roku.:
„Wybory Brzeskie” – w taką nazwę przyobleczono wybory do sejmu RP z 16 Listopada 1930 r. Nazwa używana była przez przeciwników „Piłsudczyków”.
II kadencja sejmu została przedwcześnie rozwiązana, przez Ignacego Mościckiego, który skorzystał z uprawnień nadanych mu w noweli konstytucyjnej. Ważnym wydarzeniem w ówczesnym czasie, było aresztowanie grupy 18 posłów z partii opozycyjnych i umieszczenie ich w twierdzy w Brześciu. W niedługim czasie nastąpiły dalsze aresztowania. Decyzja o przyśpieszonych wyborach została podjęta przez Józefa Piłsudskiego przy aprobacie BBWR. Sanacja (nazwa obozu piłsudczykowskiego, rządzącego w Polsce w latach 1926–1939) w wyborach w 1930 r. otrzymała w nich większość bezwzględną – 56% w Sejmie, ale za małą do zmiany konstytucji (wymagane 2/3). Natomiast partia BBWR otrzymała poparcie 46,7% głosów, skutkujące pozyskaniem 249 posłów. 4 grudnia 1930 roku Piłsudski zrezygnował ze stanowiska szefa rządu, z powodów zdrowotnych.

Wybory parlamentarne w Polsce w 1935 roku.:
Były to pierwsze wybory parlamentarne po wejściu w życie konstytucji kwietniowej, czyli ustawy zasadniczej wydanej 23 kwietnia 1935 r. przez prezydenta Ignacego Mościckiego (wpisaną do Dziennika Ustaw RP 24 kwietnia 1935 roku). Funkcję generalnego komisarza wyborczego pełnił Stanisław Giżycki. Wybory odbyły się przy zastosowaniu nowej ordynacji wyborczej, która m.in. drastycznie zmniejszyła liczbę posłów. Wprowadzono system większościowy, w 104 okręgach dwumandatowych wybrano 208 posłów. Lokalne władze, przedsiębiorstwa oraz związki zawodowe miały możliwość wyboru kandydatów. Zwycięski obóz sanacji zdobył 180 mandatów, w tym BBWR zdobyło ok 130. Nikłą zdobyczą musiała zadowolić się Mniejszość Narodowa, która uzyskała zaledwie 28 mandatów. W 1935r. w II Rzeczypospolitej, Polska był podzielona na 104 okręgi wyborcze.
- 20 okręg wyborczy - Kalisz
- 96 okręg wyborczy – Leszno
Wybory w 1935r. były ostatnimi w życiu Marszałka Józefa Piłsudskiego. Społeczeństwo dowiedziało się o złym stanie zdrowia Marszałka po tym, jak zasłabł podczas obchodów Święta Niepodległości. 11 maja 1935 r. dostał krwotoku wewnętrznego. Dnia 12 maja 1935 r. zmarł na pierwotnego raka wątroby.

Wybory parlamentarne w Polsce w 1938 roku.:
Były ostatnimi w historii II RP. Wygrała je ponownie sanacja. Odbyły się 6 listopada 1938 roku, gdyż poprzednia kadencja została skrócona na mocy zarządzenia prezydenta Ignacego Mościckiego z 13 września 1938 roku. Decyzja ta miała przyczyny zewnętrzne oraz wewnętrzne. Między innymi chodziło o napiętą sytuację międzynarodowa, oraz o „przepychanki wewnątrz partyjne”. Postanowienia ordynacji wyborczej wskazywało możliwość oddawania głosów w 104 dwumandatowych okręgach wyborczych. W sumie wybranych mogło zostać 208 posłów. Sejm V kadencji zebrał się po raz ostatni 2 września 1939 roku, w dzień po wybuchu II wojny światowej, by znowelizować ordynację wyborczą, w taki sposób, aby móc łączyć mandat z czynną służbą wojskową. Rozwiązanie sejmu nastąpiło po załamaniu struktur państwa zarządzeniem Prezydenta Władysława Raczkiewicza 2 października 1939 roku. I powojenne wybory przeprowadzono 19 stycznia 1947 roku.

Źródło:
http://histmag.org/wybory-w-ii-rp-fotografie-12085;0
http://historia.leszno.pl/uploads/userfiles/files/90lat.pdf
http://www2.powiat-leszczynski.pl/Powiat/Rys-historyczny/Historia-Powiatu-Leszczynskiego.aspx
https://pl.wikipedia.org/wiki/Wybory_parlamentarne_w_Polsce_w_1930_roku
http://histmag.org/wybory-w-ii-rp-fotografie-12085;0
http://dzieje.pl/aktualnosci/wybory-w-miedzywojennym-dwudziestoleciu
http://edukacja.sejm.gov.pl/historia-sejmu/sejm-przez-wieki/ii-rzeczpospolita.html
Zapraszamy na nasz oficjalny fanpage na facebook Kliknij tutaj ;)

Jakie powinno być Leszno, jako „Miasto Przyszłości”?

I z III części wstępu, do debaty ws. okręgów wyborczych. Wybory do Sejmu w latach 1919 - 1927 r.:

Pierwsze wybory parlamentarne po odzyskaniu niepodległości miały na celu powołanie jednoizbowego Sejmu Ustawodawczego. Termin wyborów wyznaczono 26 stycznia 1919 roku. Naczelnik Państwa Józef Piłsudski otworzył pierwsze posiedzenie Sejmu Ustawodawczego dnia 10 lutego 1919 (załącznik nr. 1).
Początkowo w sejmie utworzono dziesięć klubów poselskich. Wybory do Sejmu Ustawodawczego zostały zarządzone na podstawie dekretu o ordynacji wyborczej z 28 listopada 1918 roku. W załączniku nr. 2 mapa podziału administracyjnego z tego okresu. W załączniku do ordynacji określono okręgi wyborcze dla obszarów:
- Królestwa Polskiego i Okręgu Białostockiego (34 okr. wyb. 241 mandatów),
- Śląska Cieszyńskiego (2 okr. wyb., 11 mandatów),
- Galicji (10 okr. wyb. 69 mandatów),
- Galicji wschodniej (13 okr. wyb. 93 mandaty),
- Zaboru pruskiego( 11 okr. wyb. 112 mandatów)
Pełną ilość posłów wchodzących w skład Sejmu Ustawodawczego przedstawiamy w załączniku nr. 3.
Ciekawostką jest to, iż miasto Leszno w czasie wyborów parlamentarnych nie było we władaniu państwa Polskiego. Dopiero po podpisaniu rozejmu w Trewirze i tym samym ustaleniu linii demarkacyjnej (załącznik nr. 4), część powiatu leszczyńskiego znalazła się po polskiej stronie, natomiast miasto Leszno nadal pozostało w rękach niemieckich. Dopiero podczas konferencji pokojowej zadecydowano, że Leszno zostanie przekazane Polsce, efektem było podpisanie traktatu wersalskiego 28 czerwca 1919 roku. Dnia 17 stycznia 1920 roku Leszno
i okolice znalazły się posiadaniu Państwa Polskiego. Dnia 5 listopada 1922 roku odbyły się wybory do Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej I kadencji – (załącznik nr. 5). Była to niższa Izba Parlamentu. Sejm I kadencji został wyłoniony w drodze wyborów demokratycznych przeprowadzonych na podstawie Konstytucji uchwalonej przez Sejm Ustawodawczy. Wybory wygrał Chrześcijański Związek Jedności Narodowej (Załącznik nr. 6), przewodniczącym klubu był Wojciech Korfanty. Marszałkiem Sejmu I kadencji został wówczas Maciej Rataj. Następnie wraz z Senatem I kadencji wybrano trzech Prezydentów RP:
9 grudnia 1922 – prof. Gabriela Narutowicza,
20 grudnia 1922 – prof. Stanisława Wojciechowskiego,
1 czerwca 1926 – prof. Ignacego Mościckiego. Sejm I kadencji rozwiązany został 27 listopada 1927. Następny sejm, Sejm II kadencji utworzony został w wyniku wyborów przeprowadzonych w Polsce 4 marca 1928.
Zapraszamy na nasz oficjalny fanpage na facebook Kliknij tutaj ;)

Spotkanie ze Stefanem Oleszczukiem - "Człowiekiem z Kamienia"

Relacja wideo z premierowego wydarzenia zorganizowanego przez Instytut Leszczyński, w którym główną rolę odegrał dziennikarz, publicysta, korespondent wojenny Dawid Wildstein. Materiał przygotowała MVML.

Spotkanie z Dawidem Wildsteinem

Instytut Leszczyński zaprasza na spotkanie z Dawidem Wildsteinem - dziennikarzem, publicystą, podróżnikiem, wiceszefem działu publicystyki w Gazecie Polskiej Codziennie i wiceszefem Frondy. Znanym i cenionym między innymi za reportaże z ogarniętej wojną Ukrainy i Bliskiego Wschodu.
Centrum Kultury i Sztuki
Leszno, ul.Narutowicza 69
29.01.2016 godz.17.00
Wstęp wolny

Fakty i mity na temat słuszności funkcjonowania okręgu Kalisko – Leszczyńskiego.

Z przyjemnością informujemy, że Instytut Leszczyński rozpoczął przygotowania do organizacji debaty, której tematem będzie ocena słuszności obecnego podziału terytorialnego kraju na okręgi wyborcze w wyborach do Sejmu, w tym dalszego funkcjonowania okręgu wyborczego Kalisko – Leszczyńskiego. Do udziału w debacie zaprosimy aktualnie oraz wcześniej urzędujących przedstawicieli naszego regionu w Sejmie RP oraz osoby znane z życia publicznego. Podczas debaty będziemy rozważać sens powrotu do granic dawnych okręgów wyborczych z lat 1975-1998, kiedy to miasto Leszno było stolicą Województwa Leszczyńskiego. Chcielibyśmy również odpowiedzieć na pytanie, czy bycie częścią większego okręgu wyborczego ma swoje pozytywne strony z punktu widzenia roli przedstawicieli regionu w Parlamencie. Debata ma przyjąć formę rozmowy z udziałem publiczności, podczas której głos będą mogli zabrać również słuchacze. Planowany termin debaty o okręgach wyborczych to połowa marca 2016 r. Szczegółowe informacje o wydarzeniu będziemy podawać w najbliższym czasie. Już dzisiaj serdecznie zapraszamy do udziału w wydarzeniu.
Zapraszamy na nasz oficjalny fanpage na facebook Kliknij tutaj ;)

Relacja z inauguracji Instytutu Leszczyńskiego przygotowa przez Telewizję Leszno

Instytut Leszczyński – 17 września 2015 r. inauguracja

"Na co się przydaje wiedza, jeśli nie służy człowiekowi?” Te słowa Raoula Follerau doskonale obrazują inicjatywę, którą jest Instytut Leszczyński. Spotkanie inauguracyjne Instytutu, którego Prezesem jest dr Michał Peljan, było okazją do wymiany wiedzy i doświadczeń, ale również do integracji środowiska naukowo-biznesowego. To początek przedsięwzięcia, którego uczestnicy zamierzają działać w różnych obszarach życia mieszkańców miasta Leszna oraz powiatu leszczyńskiego. O działaniach i postępach w pracy Instytutu będziemy informować na bieżąco.